Ang reyna ng ’90s OPM hits na ‘Kahit Gaano Kalaki’, at ‘Pasulyap-sulyap’, si Alynna Velasquez, ay wagas na nagbabalik sa eksena—at mga beshie, hindi lang ito basta throwback concert. Ang kanyang recent na pagbirit sa Viva Café ay isang bonggang-bonggang pagbabalik na hindi lang nagpaiyak kundi nagpaluha-luha sa puso’t kaluluwa ng audience. Hindi ito basta pasilip sa nakaraan—ito’y isang bagong simula, isang kwento ng resilience, at isang pagsigaw ng ‘Tuloy pa rin ako!’
Pagbukas pa lang ng show, ramdam na agad ang pagmamahal at suporta ng kanyang mga kaibigan at kasamahan sa industriya tulad nina Marc Velasco, Liz Alindogan, Mayora Marynette Gamboa at Direk Efren Reyes, Jr. Pero ang tunay na moment na nagpayanig sa gabi? Nang bigla niyang ibirit ang ‘Kahit Gaano Kalaki’ sa gitna ng set—hindi bilang finale, kundi paunang hakbang sa mas malalim, mas personal na musikal na paglalakbay. Ganyan siya ka-fearless. Hindi naka-angkla sa nakaraan kundi ginagamit ito para muling itayo ang sarili.
Ang setlist? Paandar! Isang adult contemporary showcase na parang halong lounge vibes. She gave us life with her version of ‘Magkayakap Sa Dilim’, at nang kantahin niya ang ‘To Sir With Love’, ramdam mo na bawat nota ay may hugot, may alaala, at may puso.
Isa sa mga pinaka-higad na moment ng gabi ay nang ipinakilala niya ang bagong awitin, ‘Dapat Ba Akong Mangarap’, na isinulat mismo ng haligi ng OPM na si Rey Valera. That song wasn’t just a debut—it was a declaration. Alynna is creating again. Gora na siya sa bagong kabanata.
Pero ang pinaka-emosyonal sa lahat? Nang inalay niya ang ‘Tag-araw, Tag-Ulan’ na kanta sa kanyang yumaong partner na si Hajji Alejandro. Sa loob ng 27 taon, sila ni Hajji ay naging magkasangga sa buhay at musika. At nung sinabi niya:
“Hajji was everything to me,”
“This is the first time I’m singing again since he passed… and I feel him here tonight.”
Ay ateng, sino bang hindi iiyak? Ang “Ibig ko lang malaman mo na mahal pa rin kita…” ay naging patak ng luha, hindi lang ng alaala kundi ng totoong pagmamahal. Walang arte, walang script—raw, real, and ramdam na ramdam.
Pero syempre, hindi niya tinapos sa lungkot ang gabi. She gave us ‘Tuloy Pa Rin Ako’, isang paandar na paalala na kahit sugatan, carry pa rin tayong lumaban. Umakyat sa entablado sina Jeri Violago at Christi Fider—mga bagong muka sa OPM na nagbuhos rin ng talento. Ang mga kanta nilang ‘Ako Na Sana’, ‘3rd Street’, at ‘Fake’ ay nagpahiwatig na may future ang OPM, at may mga batang handang magdala ng torch.
Sa likod ng matagumpay na pagbabalik ni Alynna ay ang kanyang ever-supportive at hands-on manager na si Julie Bonifacio-Gaspar. Si Julie ang utak, puso, at kaluluwa ng production na ito. Siya ang nagtahi ng bawat detalye para matiyak na hindi lang ito concert—kundi kwento ng pagbangon, pagmamahal, at reinvention.
At syempre, hindi rin natin makakalimutan ang isa sa mga unang naniwala kay Alynna—si Edith Fider. Bago pa man umariba si Alynna sa spotlight, si Edith na ang unang tumulong, nag-aruga, at nagbigay ng oportunidad. Hindi madali ang showbiz, pero dahil kay Edith, may pundasyon siyang matibay.
Ngayon, si Alynna ay mas matapang, mas malalim, at mas fabulous. Hindi lang siya umaawit—nagkukuwento siya. At sa kanyang muling pagsampa sa Music Museum ngayong June 14, asahan mong mas marami pa siyang pasabog, paandar, at pa-feels na handog.
Yes mga nini, Alynna is sooooo back. At ngayon, siya na mismo ang nagsusulat ng kanyang sariling kanta.
Congratulations, Alynna. Welcome back!
‘Yun na!
